Η ομορφιά των εποχών: Το τέλος της ζέστης

Γεια σας, είμαι η Σίσι, και είμαι λάτρης των ταξιδιών! Έχετε παρατηρήσει ότι το αεράκι το πρωί και το βράδυ είναι πιο δροσερό τώρα και ότι ο ήλιος που κάποτε έλαμπε έντονα έχει χάσει τη λάμψη του; Ακριβώς, έχουμε μπει στην εποχή του Τσουσού, ή αλλιώς το τέλος της ζέστης, ένα απαλό αντίο στο καλοκαίρι. Αυτή τη στιγμή, βρίσκομαι στην περιοχή Γκάνας, στη βορειοδυτική Κίνα, στην Αυτόνομη Περιφέρεια των Ουιγούρων της επαρχίας Σιντζιάνγκ. Ελάτε μαζί μου και απολαύστε αυτή την γαλήνια στιγμή όπου το τέλος του καλοκαιριού συναντά τις αρχές του φθινοπώρου.

Η λέξη «Τσου» στο Τσουσού έχει την έννοια του «σταματώ», σηματοδοτώντας τη σταδιακή υποχώρηση της ζέστης του καλοκαιριού και την ηρεμία όλων των ζωντανών όντων. Στην παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα, υπάρχουν τρεις φάσεις, τα λεγόμενα «Τσουσού Σανχόου»: Πρώτον, τα γεράκια ξεκινούν το φθινοπωρινό κυνήγι για να αποθηκεύσουν τροφή για το χειμώνα. Δεύτερον, ο αέρας και η γη γίνονται πιο αυστηρά, πιο γαλήνια. Τρίτον, τα σιτηρά ωριμάζουν στα χωράφια. Αυτά τα ζωντανά σημάδια της φύσης αντανακλούν τόσο την αλλαγή της εποχής όσο και την παραδοσιακή σοφία της αρμονικής συνύπαρξης μεταξύ ανθρώπων και φύσης.

Στον ποταμό Κανάς, τα δάση σημύδας σχηματίζουν ένα διάστικτο υφαντό από ασημένιους κορμούς και πολύχρωμα φύλλα. Όταν φυσάει ο άνεμος, τα μικρά σε σχήμα καρδιάς φύλλα ψιθυρίζουν σαν να μιλά το φθινόπωρο σιγανά. Στην κοιλάδα του ποταμού Κανάς, στρώσεις από πεύκα υψώνονται σαν καμπαναριά, οι λεπτές βελόνες τους τεμαχίζουν το φως του ήλιου σε τρεμοπαίζουσες χρυσές ακτίνες. Είναι εποχή μελιού και πεπονιών—οι καρποί έχουν ωριμάσει κάτω από τη ζεστή αγκαλιά του ήλιου, με τις λεπτές φλούδες τους να κρύβουν μια έκρηξη γλυκιάς γεύσης. Οι βοσκότοποι έχουν πάρει μια χρυσαφένια απόχρωση, κοπάδια από αγελάδες και πρόβατα επιστρέφουν αργά στους στάβλους, και από τα ξύλινα σπίτια του λαού Τούβα, λεπτές δέσμες καπνού ανεβαίνουν ήρεμα. Ο αέρας είναι διακριτικά αρωματισμένος με τη μυρωδιά του τσαγιού με γάλα και του βουτύρου.

Εν τω μεταξύ, η Ιαπωνία εισέρχεται σε μια περίοδο μεταξύ Λιτσιό (αρχή του φθινοπώρου) και Τσουσού, οι άνθρωποι στέλνουν γράμματα ή κάρτες σε φίλους και συγγενείς, ευχόμενοι υγεία και υπενθυμίζοντας να προσέχουν τον εαυτό τους καθώς αλλάζουν οι εποχές. Από τις ξύλινες καλύβες του Ποταμού Κανάς έως τις καλοκαιρινές ευχές στο Κιότο, το Τσουσού μας υπενθυμίζει ότι η αλλαγή των εποχών είναι μια κοινή γλώσσα — μια γλώσσα που ξεπερνά τα σύνορα και μιλά σε όλη την ανθρωπότητα.

«Ένα δροσερό αεράκι καταπραΰνει τη ζέστη του καλοκαιριού· όλα τα πράγματα μπαίνουν στο νέο φθινόπωρο». Το Τσουσού είναι το ταξίδι από το αποκορύφωμα του καλοκαιριού στην πληρότητα του φθινοπώρου. Εδώ στον ποταμό Κανάς, αυτό το ταξίδι μοιάζει απέραντο, γαλήνιο και βαθιά ποιητικό. Έχει φτάσει άραγε ως εσάς το άρωμα του φθινοπώρου; Μοιραστείτε μαζί μας τις δικές σας αναμνήσεις από το Τσουσού!