Το Ναγκτσού, πρώην "πόλη χωρίς δέντρα", μεταμορφώνεται σε οικολογικό πρότυπο στα 4.500 μέτρα υψόμετρο

Η πόλη Ναγκτσού. (Φωτογραφία / Xinhua)

Το Ναγκτσού, η υψηλότερη πόλη της Κίνας με μέσο υψόμετρο άνω των 4.500 μέτρων, πέτυχε κάτι που άλλοτε έμοιαζε ακατόρθωτο: δεν είναι πια «η πόλη χωρίς δέντρα».

Κάποτε μια άγονη και αφιλόξενη περιοχή, όπου ακόμη και η επιβίωση ήταν πρόκληση, αυτή η πόλη στο βόρειο τμήμα της Αυτόνομης Περιοχής του Θιβέτ επανακαθόρισε το οικολογικό της πεπρωμένο μετά από δεκαετίες επίμονων προσπαθειών, σηματοδοτώντας μια ιστορική καμπή στην αναδάσωση σε μεγάλα υψόμετρα.

Χτισμένο στο οροπέδιο Τσινγκχάι-Θιβέτ, το Ναγκτσού αναβαθμίστηκε επίσημα σε καθεστώς πόλης τον Μάιο του 2018. Ο λεπτός αέρας του, με επίπεδα οξυγόνου μόλις στο μισό σε σχέση με τη στάθμη της θάλασσας, και οι αδιάκοποι άνεμοι καθιστούν την καθημερινότητα δύσκολη. Εκεί, το νερό βράζει μόλις στους 85 βαθμούς Κελσίου, ενώ οι συσκευασίες τροφίμων φουσκώνουν σαν να πρόκειται να εκραγούν.

Για πολλά χρόνια, η απουσία δέντρων χαρακτήριζε την περιοχή. Η βραβευμένη συγγραφέας Μα Λιχούα είχε γράψει στα ταξιδιωτικά της σημειώματα: «Η πόλη του Ναγκτσού έχει τα πάντα, εκτός από ένα δέντρο».

Σήμερα, όμως, πάρκα και πεζοδρόμια σε όλη την πόλη κοσμούνται από αλπική ιτιά, ελάτη και ιπποφαές — μια σιωπηλή επανάσταση που αποτυπώνεται σε πινακίδες που γράφουν: «Προωθούμε την αναδάσωση σε μεγάλα υψόμετρα, σβήνουμε την κληρονομιά της πόλης χωρίς δέντρα».

«Το Ναγκτσού πέτυχε την πιο υψηλότοπη επιτυχία στην αναδάσωση στην Κίνα», δήλωσε ο Τσεουάνγκ Ρίγκζιν, διευθυντής του Γραφείου Δασών και Βοσκοτόπων της πόλης. Από το 2021, η πόλη έχει επενδύσει σημαντικά στην αναδάσωση, στη διαχείριση δασών και στην πειραματική φύτευση σε αστικές περιοχές υψηλού υψομέτρου.

«Όταν ήμουν παιδί, έβλεπα πράσινα δέντρα μόνο στην τηλεόραση ή σε φωτογραφίες. Τώρα, έχουμε ήδη δοκιμάσει την αστική δενδροφύτευση με ποσοστό επιβίωσης άνω του 80%», ανέφερε ο Ντενζίν Πούνκογκ, στέλεχος του ίδιου γραφείου και ντόπιος κάτοικος του Ναγκτσού.

Οι πρώτες προσπάθειες για φύτευση δέντρων στο παγωμένο, ορεινό οροπέδιο ξεκίνησαν από τη δεκαετία του 1990. Γενιές ολόκληρες οικογενειών και τοπικών αξιωματούχων αφιέρωσαν αμέτρητες ώρες για να μετατρέψουν ένα τολμηρό όραμα σε πραγματικότητα.