Η Κίνα μέσα από τον φωτογραφικό φακό και όχι μέσα από τις έωλες εικασίες

Ο Jerald Devin Braddock Jr δείχνει φωτογραφίες σε μαθητές στο Περίπτερο Επίδειξης Τεχνουργημάτων του Hangzhou, στην επαρχία Zhejiang της ανατολικής Κίνας, 28 Μαρτίου 2025. (Φωτογραφία / Xinhua)

Η ζεστή ανοιξιάτικη λιακάδα έλουζε την πολυσύχναστη πλατεία. Στέκοντας σε μικρή απόσταση, παρακολουθούσα μια ομάδα Κινέζων παιδιών που περιτριγύριζαν κάποιους Αμερικανούς φωτογράφους, ποζάροντας για φωτογραφίες ενώ έκαναν τη χειρονομία του "yay", με το γέλιο να αντηχεί μέσα στο πλήθος. Οι φωτογράφοι, που είχαν ταξιδέψει από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην ανατολική επαρχία Zhejiang της Κίνας, ενθουσιάστηκαν από τη φιλοξενία πριν μπουν στα Αρχαιολογικά Ερείπια της Πόλης Liangzhu, στην πρωτεύουσα της επαρχίας, το Hangzhou.

Τους ακολούθησα σε ένα μίνι λεωφορείο ξενάγησης για να εξερευνήσουμε τον τόπο παγκόσμιας κληρονομιάς, ηλικίας άνω των 5.000 ετών. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, ο Jerald Devin Braddock Jr ανυπομονούσε να μοιραστεί όσα είχε δει και ακούσει. "Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι τα παιδιά εδώ θα ήταν τόσο αξιαγάπητα, εξωστρεφή και πρόθυμα να εξασκήσουν τα αγγλικά τους," είπε ο Braddock, με έναν συνδυασμό έκπληξης και θαυμασμού στη φωνή του. "Ξέρεις, στην πατρίδα μου, η εικόνα που έχουμε για την Κίνα προέρχεται κυρίως από τις ειδήσεις — και σπάνια είναι κάτι καλό."

Μόλις τελείωσε τη φράση του, ένα μικρό αγόρι, από μακριά, έβαλε τα χέρια του γύρω από το στόμα του και φώναξε: "Welcome to China!" Ο Braddock ξαφνιάστηκε στιγμιαία. Για πρώτη φορά, ο συνήθως ομιλητικός άνδρας ένιωσε ο ίδιος ντροπαλός. Καθώς το μίνι λεωφορείο ετοιμαζόταν να στρίψει, ο Braddock έβγαλε γρήγορα την κάμερά του για να απαθανατίσει τη στιγμή. Μέσα από τον φακό, είδε το αγόρι να τρέχει ακόμα πίσω από το λεωφορείο, με τη φωνή του να μεταφέρεται από τον άνεμο. Ο Braddock δεν ήταν ο μόνος που εντυπωσιάστηκε από τους ανθρώπους εδώ.

Ο Brian Alan Topolski (πρώτος δεξιά) απολαμβάνει ένα Τσάι Μπάνκετ Jingshan στο Hangzhou, ανατολική επαρχία Zhejiang της Κίνας, 27 Μαρτίου 2025. (Φωτογραφία / Xinhua)

Για τον Brian Alan Topolski, που θα γίνει 69 ετών τον Απρίλιο, αυτό ήταν το πρώτο του ταξίδι εκτός Ηνωμένων Πολιτειών στη ζωή του. "Έχω ακούσει όμορφες ιστορίες για την Κίνα, αλλά όσα λέγονται είναι μερικές φορές αληθινά, μερικές φορές όχι. Πάντα προτιμούσα να βλέπω τα πράγματα με τα δικά μου μάτια," είπε ο Topolski.

Λόγω της ηλικίας του, ο Topolski συχνά έμενε πίσω από την υπόλοιπη ομάδα, αλλά έβλεπε αυτό ως ευκαιρία να παρατηρήσει πιο προσεκτικά το περιβάλλον. Για μένα, αυτό σήμαινε επιπλέον χρόνο να τον γνωρίσω καλύτερα. Σε αντίθεση με τους άλλους, του άρεσε να σταματά κάποιες φορές, φωτογραφίζοντας εργαζομένους καθαριότητας να σκουπίζουν τους δρόμους, ανταλλάσσοντας χαμόγελα με διανομείς φαγητού που περνούσαν ή ρωτώντας τους καταστηματάρχες πώς λένε "νόστιμο" στα μανδαρινικά. "Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θέλουν τα ίδια πράγματα στη ζωή: αγάπη και ευτυχία," είπε ο Topolski. "Είναι σημαντικό να διατηρούμε ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας."

Κάθε φορά που έβλεπε κάτι νέο, έσπευδε να κάνει βιντεοκλήση στη σύζυγό του, κρατώντας το τηλέφωνο ψηλά, ώστε η οικογένειά του να βλέπει ακριβώς όσα έβλεπε κι εκείνος. Τότε ήταν που είδα μια αλλαγή στην οπτική τους. Η στερεοτυπική εικόνα της Κίνας στο μυαλό τους — εκείνη που είχε διαμορφωθεί από συχνά προκατειλημμένες ή ακόμα και ψευδείς ειδήσεις και διηγήσεις τρίτων — διαλυόταν μπροστά στα μάτια τους.

Καθώς αποχαιρετιστήκαμε, ο Topolski χαμογέλασε και είπε: "Μόνο που εύχομαι να ήταν εδώ και η γυναίκα μου. Εκείνη θα έλεγε την ιστορία της Κίνας πολύ καλύτερα από εμένα."

Ο Winston Zhou (δεξιά), πρόεδρος της Ένωσης Φωτογράφων Βόρειας Αμερικής, τραβά φωτογραφίες σε έναν κήπο τσαγιού στο Hangzhou, ανατολική επαρχία Zhejiang της Κίνας, 27 Μαρτίου 2025. (Φωτογραφία / Xinhua)

Με αυτό το ταξίδι στην Κίνα, ο Daniel Christian Cail και ο Jack Rush Kelly, και οι δύο από τη Νέα Υόρκη, έγιναν στενοί φίλοι, αν και προηγουμένως ήταν απλοί γνωστοί. Μόλις έμαθαν ότι είμαι δημοσιογράφος, τα μάτια τους έλαμψαν και έσκυψαν με ενθουσιασμό να μοιραστούν τις εμπειρίες τους. "Είμαστε εδώ πάνω από μια εβδομάδα, αλλά νιώθουμε σαν να κατεβήκαμε μόλις από το αεροπλάνο," είπε ο Cail, η φωνή του γεμάτη ενθουσιασμό.

Ο Kelly, ανίκανος να συγκρατηθεί, μπήκε στη συζήτηση. "Κοιμάμαι μόλις πέντε ή έξι ώρες τη νύχτα, αλλά δεν με νοιάζει. Ο ενθουσιασμός με κρατάει ξύπνιο καθώς μένω ξάγρυπνος, ξεδιαλέγοντας τα τοπία που φωτογράφισα μέσα στη μέρα."

"Νομίζω πως το Πεκίνο θα είναι η επόμενη μου στάση," είπε ο Kelly με μάτια που έλαμπαν. "Δεν μπορώ να περιμένω να πάω εκεί."

"Οι ανταλλαγές μεταξύ των λαών Κίνας και ΗΠΑ έχουν σημασία," είπε ο Winston Zhou, πρόεδρος της Ένωσης Φωτογράφων Βόρειας Αμερικής. "Πρέπει να οργανώσουμε περισσότερες τέτοιες δραστηριότητες για να εμβαθύνουμε την αμοιβαία κατανόηση."

Ήρθαν στην Κίνα με τις κάμερές τους, περιμένοντας να αποτυπώσουν μια μακρινή, άγνωστη χώρα. Αντ' αυτού, βρέθηκαν μέσα στο κάδρο, όχι πια απλοί παρατηρητές, αλλά μέρος της ιστορίας. Και σε αυτή την ιστορία, η αλήθεια ήταν πολύ πιο ζωντανή από τις φήμες.