Το ζεστό περιβάλλον του Καφέ συνδυάζεται με τη Θιβετιανή ζωή

Ένα ηλιόλουστο πρωινό στη Λάσα, πρωτεύουσα της αυτόνομης περιοχής του Θιβέτ, η Γκονγκσάνγκ Ντεκί (Gongsang Dekyi), ιδιοκτήτρια του Καφέ Κακίμο (Kakimo Cafe), είναι απασχολημένη με την προετοιμασία του μαγαζιού για την ημέρα. Το ζεστό περιβάλλον και ο γευστικός καφές έχουν κάνει το Καφέ δημοφιλές στέκι για τους νέους κατοίκους της πόλης.

Η Γκονγκσάνγκ Ντεκί είναι πλέον ιδιοκτήτρια της επιχείρησης, αλλά πριν εργαζόταν στο δημόσιο τομέα.

Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της, επέστρεψε για να εργαστεί στο Θιβέτ, όπως πολλοί από τους συνομηλίκους της — και όπως περίμεναν οι γονείς της. Ωστόσο, ένιωθε άβολα να κάνει μια δουλειά στην οποία θα μπορούσε να αντικατασταθεί από οποιονδήποτε σε οποιαδήποτε στιγμή.

«Έχω σπουδάσει σε άλλες επαρχίες εκτός του Θιβέτ από πολύ μικρή. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής μου στο κολέγιο στο Πεκίνο, είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε ένα πρόγραμμα ανταλλαγής για περαιτέρω σπουδές στο εξωτερικό», είπε.

Αυτά τα χρόνια σπουδών τη διαμόρφωσαν με πολλούς τρόπους και της έδωσαν μια έντονη αίσθηση ανεξαρτησίας. «Για μένα, μια σταθερή δουλειά είναι μια άλλη μορφή αστάθειας», είπε η Γκονγκσάνγκ Ντεκί.

Για να ξεφύγει από την πλήξη της κοσμικής δουλειάς, άρχισε να μοιράζεται τη ζωή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αρχικά, άνοιξε ένα σνακ μπαρ και έπειτα κυνήγησε το όνειρό της να ανοίξει ένα Καφέ, το οποίο είχε στο μυαλό της εδώ και καιρό.

Η μοναδική κουλτούρα του τσαγιού του Θιβέτ, σε συνδυασμό με τους αργούς ρυθμούς της πόλης, κάποτε έστελνε πολλούς κατοίκους της Λάσα, στον ελεύθερό τους χρόνο, στα παραδοσιακά γλυκά τεϊοποτεία. Με την αλλαγή των εποχών και τον αντίκτυπο των νέων πολιτισμών, ο καφές έχει μπει πλέον στο προσκήνιο. Το αρωματικό ρόφημα έχει διεισδύσει σταδιακά στην καθημερινή ζωή του Θιβέτ, ειδικά μεταξύ των νέων. «Μου άρεσε η ατμόσφαιρα του Καφέ από την πρώτη κιόλας φορά που η μητέρα μου με πήγε να πιω καφέ», είπε. «Σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο αν μπορούσα να ανοίξω ένα Καφέ διαφορετικό από τα άλλα, που θα ενσάρκωνε τις δικές μου ιδέες».

Μετά από προσεκτική προετοιμασία, άνοιξε το Καφέ Κακίμο τον Αύγουστο του 2020 στη δική της γειτονιά. Η φιλοσοφία της είναι «Να ξαναγίνει ο καφές καθημερινή συνήθεια».

«Τα παραδοσιακά γλυκά τεϊοποτεία υπάρχουν παντού στη Λάσα, για αυτό και τα Καφέ θα πρέπει να διαδραματίζουν τον ίδιο ρόλο – για να εξυπηρετούν τους γύρω κατοίκους», είπε η Γκονγκσάνγκ Ντεκί.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου αιχμής, τα έσοδα από τις πωλήσεις στο Καφέ μπορούν να φτάσουν τα 3.000 (420 $) έως 4.000 γιουάν την ημέρα.

«Ο χρόνος σπουδών μου εκτός Θιβέτ έχει εμπλουτίσει τις γνώσεις μου και έχει διευρύνει τους ορίζοντές μου, και για αυτό τώρα, θα ήθελα να εφαρμόσω όλα αυτά που έμαθα και να τα προσφέρω στην γενέτειρα μου με τον δικό μου τρόπο», είπε.

Η Γκονγκσάνγκ Ντεκί (Gongsang Dekyi) εργάζεται στο Καφέ Κακίμο (Kakimo Cafe) στη Λάσα, στην αυτόνομη περιοχή του Θιβέτ. (Φωτογραφία / CHINA DAILY)

Δεν είναι η μόνη. Τα Θιβετιανά γυμνάσια σε άλλες επαρχίες και δήμους έχουν γίνει μια σημαντική πλατφόρμα εκπαίδευσης για τα παιδιά του Θιβέτ, φέρνοντας πολύτιμες ευκαιρίες για καλύτερες προοπτικές σταδιοδρομίας.

Όπως η Γκονγκσάνγκ Ντεκί, πολλοί που έχουν αποφοιτήσει από τα Θιβετιανά γυμνάσια, που βρίσκονται σε όλη την Κίνα, έχουν επιλέξει να επιστρέψουν για να εργαστούν στο Θιβέτ.

Η Γιανγκγί (Yangkyi), μία 26χρονη δικηγόρος, έκανε ένα χαλαρό μεσημεριανό διάλειμμα με έναν συνάδελφό της στο Καφέ Κακίμο. Επέλεξε δύο καφέδες Αμερικάνο (Americano) από το μενού.

Επειδή καίνε το λάδι του μεσονυχτίου δουλεύοντας μέχρι αργά το βράδυ, οι σκληρά εργαζόμενοι νέοι συχνά θεωρούν τον καφέ ως ζωτική και αναζωογονητική ανάγκη. Η Γιανγκγί είπε ότι έχει παρακολουθήσει σχολεία στη Σαγκάη από τα 12 της. Η πρώτη της συνάντηση με τον καφέ ήταν σε ένα Στάρμπακς (Starbucks) και σκέφτηκε ότι ήταν «τόσο ξένος».

Όταν επέστρεψε στο Θιβέτ μετά την αποφοίτησή της, επέλεξε να μην μπει στο κυβερνητικό σύστημα. Εντάχθηκε σε ιδιωτική εταιρεία ως δικαστής. «Στο Θιβέτ, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να αισθάνονται ότι η εργασία σε μια εταιρεία είναι μια ασταθής δουλειά. Αλλά νομίζω ότι το σύστημά μου, να κάνω περισσότερη δουλειά με μεγαλύτερη αμοιβή τονώνει τον ενθουσιασμό μου», είπε, προσθέτοντας ότι 10 χρόνια εμπειρίας σπουδών σε επαρχίες εκτός Θιβέτ της επέτρεψε να οραματιστεί μια διαφορετική ζωή.

Από τότε που ιδρύθηκαν τα θιβετιανά γυμνάσια σε άλλες επαρχίες τη δεκαετία του 1980, πολλοί άνθρωποι με ταλέντο έχουν εκπαιδευτεί και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν επιστρέψει στο Θιβέτ. «Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εφαρμόσουμε στην πόλη μας αυτά που μάθαμε και μπορούμε να επιλέξουμε τον τρόπο που μας αρέσει περισσότερο για να τα υλοποιήσουμε», είπε η Γιανγκγί.