Σχόλια σχετικά με την τηλεφωνική επικοινωνία Σι-Ζελένσκι

(CRI)Πέμπτη 04 Μαΐου 2023

Πελαγία Καρπαθιωτάκη

Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι στις 26 Απριλίου. Οι δύο πρόεδροι αντάλλαξαν απόψεις για τις διμερείς σχέσεις και κυρίως για την ουκρανική κρίση, η οποία ήδη έχει προκαλέσει και συνεχίζει να προκαλεί σημαντικές ανακατατάξεις ισχύος στο διεθνές σύστημα. Ο πρόεδρος Σι, επιβεβαίωσε τη βασική θέση του που είναι να διευκολύνει τις ειρηνευτικές συνομιλίες και τόνισε ότι η Κίνα ήταν και πάντα θα είναι στο πλευρό της ειρήνης. Σε αυτό το πλαίσιο, ο κινέζος πρόεδρος δεσμεύτηκε ότι θα στείλει έναν ειδικό εκπρόσωπο για τις ευρασιατικές υποθέσεις στην Ουκρανία προκειμένου να έχει εις βάθος επικοινωνία με όλα τα μέρη σχετικά με την πολιτική διευθέτηση της ουκρανικής κρίσης και με αυτό τον τρόπο επιδιώκει η Κίνα να συμβάλλει στη διακοπή των εχθροπραξιών και στην αποκατάσταση της ειρήνης. Ο πρόεδρος Σι παράλληλα τόνισε ότι ο διάλογος και η διαπραγμάτευση είναι η μόνη διέξοδο για την κρίση της Ουκρανίας.

Από την άλλη, ο Ζελένσκι εξέφρασε την βαθιά εκτίμησή του στην Κίνα για την ανθρωπιστική βοήθεια που παρείχε στην Ουκρανία και καλωσορίζει την κινεζική πλευρά να διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση της ειρήνης και στην επίλυση της κρίσης με πολιτικά μέσα.

Η τηλεφωνική επικοινωνία των δύο ηγετών αποτελεί μια θετική εξέλιξη με μεγάλη συμβολική αξία αλλά και ουσία για τους εξής λόγους:

Α. Αναδεικνύει πλέον την Κίνα χωρίς καμία αμφιβολία ως βασικό παράγοντα της νέας παγκόσμιας τάξης, η οποία διατηρώντας ουδέτερη στάση από την αρχή της κρίσης και σεβασμό προς τα εμπλεκόμενα μέρη στην κρίση, αναδείχθηκε ως ο μοναδικός αξιόπιστος παράγοντας που διαθέτει την πολιτική και διπλωματική ισχύ και αναγνωρίζεται τόσο από τη Ρωσία όσο και από την Ουκρανία για να συμβάλλει καθοριστικά στην επίλυση της κρίσης και την επαναφορά της παγκόσμιας ειρήνης.

Β. Η Ουκρανός πρόεδρος ξεκάθαρα αναγνωρίζει ότι η Κίνα είναι η μοναδική χώρα που μπορεί να την βγάλει από την δυσχερή θέση που έχει περιέλθει με την ενθάρρυνση της Δύσης-ΝΑΤΟ. Ο Ζελένσκι γνωρίζει πλέον ότι καμία ειρηνευτική προσπάθεια δεν μπορεί να είναι επιτυχημένη αν προέρχεται από τη Δύση καθώς αυτές οι προσπάθειες στερούνται ουδετερότητας απέναντι στα άμεσα εμπλεκόμενα μέρη (Ρωσία, Ουκρανία), στερούνται αξιοπιστίας και δεν είναι ρεαλιστικές και γι αυτό δεν αναγνωρίζονται από τη Ρωσία.

Γ. Η ειρηνευτική προσπάθεια της Κίνας διευκολύνει όμως σε ένα βαθμό και τη Δύση και κυρίως την Ευρώπη να βγει από το αδιέξοδο που έχει περιέλθει καθώς δεν είχε προβλέψει στο σχεδιασμό της τον τρόπο διεξόδου σε περίπτωση που η Ουκρανία με τη στήριξη της Δύσης- ΝΑΤΟ δεν κατάφερνε το επιθυμητό. Χωρίς αμφιβολία η ουκρανική κρίση στην πραγματικότητα είναι μια σύγκρουση δια αντιπροσώπου μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης-ΝΑΤΟ. Η σύγκρουση αυτή από την αρχή που ξεκίνησε και ανεξάρτητα με τον χρόνο που θα τελειώσει προδίκαζε τον νικητή και τις μεγάλες απώλειες και καταστροφές στο μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας. Θεωρητικά αλλά και ιστορικά δεν ήταν δυνατόν να ηττηθεί η μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη στον κόσμο. Από την αρχή της κρίσης, οι Ευρωπαϊκές χώρες δεν είχαν ούτε τη θέληση αλλά ούτε τις δυνατότητες να αρθρώσουν διαφορετικό λόγο από τις ΗΠΑ παρόλο που η σύγκρουση έπληττε άμεσα την Ευρώπη καθώς διεξαγόταν στα σύνορα της και με την πυρηνική απειλή να είναι ορατή. Η Δύση παγιδεύτηκε στο ιδεολόγημα ότι η νίκη είναι βέβαιη και γι αυτό δεν προετοίμασε κατάλληλα τις κοινωνίες τους για μια πιθανή ήττα. Στην περίπτωση ήττας η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει εσωτερικά κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα σε ένα ήδη επιβαρυμένο εσωτερικό περιβάλλον με απρόβλεπτες συνέπειες. Επομένως, μια πιθανή διπλωματική επίλυση της ουκρανικής κρίσης δίνει διέξοδο στη Δύση καθώς διευκολύνει στην επικοινωνιακή διαχείριση.

Το τηλεφώνημα μεταξύ του Κινέζου προέδρου Σι και του Ουκρανού ομολόγου του Ζελένσκι και οι πρωτοβουλίες της Κίνας για την διευκόλυνση των διαπραγματευτικών συνομιλιών αναδεικνύει αναμφισβήτητα την Κίνα ως βασικό πυλώνα του διεθνούς συστήματος, η οποία στόχο έχει να προάγει την παγκόσμια ειρήνη μέσω της διαβούλευσης και της διπλωματίας. Η Κίνα από την αρχή της κρίσης δεν ακολούθησε άλλες τακτικές που έχουμε δει στο παρελθόν από άλλους παράγοντες του διεθνούς συστήματος που επιδιώκουν να κερδίσουν οφέλη ακολουθώντας τη στρατηγική του «διαίρει και βασίλευε».